Popołudnie z poezją Świętego

Gdzieś pomiędzy niedzielnym spacerem, obiadem, a usypianiem dzieci, znalazłam chwilę na lekturę książki, która aż się prosiła, by sięgnąć po nią właśnie dziś. Kusiła mnie od kilku dni, ale cierpliwie poczekałam. 

Tuż po południu, gdy po msza beatyfikacyjna papieży Jana XXIII i Jana Pawła II dobiegła końca, wzięłam do ręki przepiękne wydanie poezji Karola Wojtyły/Jana Pawła II, wydane przez Białego Kruka z okazji 25 lat pontyfikatu polskiego papieża. Z książką wiąże się w ogóle osobna historia:
W 2004 roku zaczęłam na poważnie zbierać materiały do mojej pracy magisterskiej, w której postanowiłam opisać historię życia i twórczości mało znanego poety XX-lecia międzywojennego, pochodzącego z mojej rodzinnej Połomi – Henryka Jacka. Poszukiwania szły dość opornie, bo poeta nie doczekał się żadnej większej wzmianki w historii literatury. Stwierdziłam, że grzechem byłoby nie wykorzystać takiej szansy, jaką jest dopisanie na kartach historii literatury choćby małego podrozdziału. Szczęśliwy zbieg okoliczności, a także pani Lucyna, na którą zawsze mogę liczyć, spowodowały, że dotarłam do pana Władysława Jacka, brata poety. Dzięki panu Władysławowi i materiałom, jakie mi udostępnił, powstała całkiem niezła praca magisterska:-)
Zapytacie, jaki mają związek „Poezje zebrane” Karola Wojtyły z moją pracą magisterską. Mają:-)
Pan Władysław, prawdopodobnie w podzięce za ocalenie od zapomnienia poezji jego brata, wręcz obsypał mnie prezentami. I to takimi, jakie bardzo cenię. Podarował mi właśnie poezje naszego papieża, a także piękny album o atrakcjach Polski. Te dwie pozycje zajmują ważne miejsce w mojej biblioteczce i w moim sercu.
Poezje Karola Wojtyły/Jana Pawła II powinno się czytać w spokoju i ciszy, powinno się na chwilę oderwać od codzienności i pośpiechu, bo choć jest to poezja piękna, to jednak dość trudna. Musimy pamiętać, że Karol Wojtyła/Jan Paweł II był człowiekiem niezwykłym, oczytanym, mądrym, stąd i jego poezja wymaga od czytelnika trochę więcej. Jest pełna odwołań, kontekstów, refleksji; domaga się chwil sam na sam z czytelnikiem. Czytając Jego poezję, człowiek czuje się jakiś inny: z jednej strony mały, skromny, grzeszny, a z drugiej wyjątkowy, że jest mu dany dar przebywania z Nim.

Jako lekturę na dziś proponuję fragment dość znanego utworu, często przywoływanego: