3 książki, które chciałabym dostać w prezencie

Nie jestem zwolenniczką kupowania drogich prezentów – ani otrzymywania podobnych. Dla mnie otrzymanie prezentu, który słono kosztował, jest to krępujące. Zdecydowanie bardziej wolę symboliczne, ale trafione upominki. Najlepszym prezentem na Dzień Matki będą dla mnie uśmiechy dzieci i występ mojego syna w przedstawieniu pt. „Królewna Śnieżka” w przedszkolu. A z materialnych prezentów co chciałabym dostać? Nic nowego. Jestem nudna w swoich upodobaniach. Książki. 

Przeszukiwałam ostatnio stronę mojego ulubionego antykwariatu i księgarni Tezeusz w poszukiwaniu książek, które sprawiłyby mi radość, a których nie mam w swojej domowej biblioteczce. Zasoby Tezeusza są przepastne, więc zawsze, gdy klikam na stronę, spędzam zwykle dwa-trzy razy więcej czasu niż sobie założyłam. Najchętniej wertuję zakładkę „Książki do roku 1950” oraz „Literaturę piękną, popularną i faktu”. Zawierają mnóstwo różnorakich tytułów, nawet takich, których nie można dostać w zwykłej księgarni. Można tam znaleźć prawdziwe perełki wydawnicze, jak i wydania popularnych powieści w przystępnej cenie. Zresztą, nie będę się rozpisywać. Kliknijcie sami na stronę http://tezeusz.pl/ i powiedzcie: co upatrzyliście? Podzielcie się w komentarzach:-)

Ja upatrzyłam wiele. Za dużo. Znowu stanowczo za dużo. I choć na półce z książkami „do przeczytania zaraz” stoi kilka egzemplarzy, chętnie porobiłabym roszady w kolejności, gdyby listonosz przyniósł mi takie tytuły.

Tę książkę chciałabym po prostu mieć. Lucyna Ćwierczakiewiczowa w połowie XIX wieku święciła triumfy jako autorka książek kulinarnych, deklasując nawet Sienkiewicza i Prusa. Była autorytetem i miewała po 24 wydania jednej książki! Sukces niesamowity. Chętnie przygarnęłabym wszystkie tytuły jej autorstwa i wcale nie po to, by szaleć w kuchni, przygotowując XIX-wieczne potrawy. Zaczytywałabym się, porównywała… Dla mnie byłaby to raczej historia sztuki kulinarnej. Najbardziej chciałabym mieć stare wydanie:-)

W biblioteczce mam „Ja” Yanna Martela. Przeczytałam ją wiele lat temu i bardzo mi się podobała. Jednak hitem Martela jest „Życie Pi”, na podstawie której powstał film nagrodzony. Filmu nie widziałam, książki nie czytałam, ale opinie czytelników i kinomaniaków mówią same za siebie. Szczególnie jestem ciekawa zakończenia książki, które podobno jest zaskakujące.

Książka jest zapisem rekolekcji internetowych wygłoszonych w 2014 roku przez dominikanina Adama Szustaka. Wysłuchało ich ponad 70 tysięcy słuchaczy z różnych zakątków świata; wszystkie odcinki wysłuchano ponad milion razy. O „Plastrze miodu” dowiedziałam się niedawno na którymś z blogów, jakie odwiedzam. Recenzja bardzo mnie zainteresowała. „To słowa, które wytracą cię z letargu, pozwolą pokonać niemoc i zobojętnienie, a jeśli trzeba – osłodzą również twoje życie”. Ta książka ma moc – chętnie bym sprawdziła.